خوکچه هندی با نام علمی porcell cavia شناخته شده است و نام رایج خوکچه هندی cavy می‌باشد که از نام علمی‌اش منشا گرفته است. این حیوانات جوندگان بومی کوه‌های آند آمریکای‌جنوبی می‌باشند. اولین بار هندی‌های آندی خوکچه‌هندی‌ها را رام کردند و از آنها به‌عنوان غذایشان استفاده می‌کردند و یا به‌عنوان قربانی به خدایان اینکان تقدیم می‌کردند.
خوکچه هندی‌ها در قرن هجدهم به آزمایشگاه‌های علمی راه پیدا کردند و سهم قابل توجهی در جامعه علمی داشتند. توسط دوستداران خوکچه هندی، نژاد آنها مانند: رنگ‌ها و مدل موی‌شان اصلاح گردید. معمولی‌ترین نژاد‌ها، نژاد انگلیسی (موی صاف و کوتاه) نژاد حبشه ای ( موی زبر با پیچ و تاب) و نژاد پرویی ( موی بلند و صاف و از پشت جدا شده) می‌باشند.
حقایقی درباره خوکچه هندی:
• باید به خوراک روزانه‌ی خوکچه‌هندی‌ها ویتامین C اضافه شود.
• میانگین طول عمر آنها به‌عنوان حیوان خانگی پنج تا هفت سال می‌باشد.
• بهترین محدوده‌ی دمای محیط برای آنها ۶۵ تا 75 درجه فارنهایت و رطوبت 40 تا 70 درصد است.
• سن جفت‌گیری و توانایی برای آبستنی، سه تا چهارماهگی برای جنس نر و سه تا هفت ماهگی برای ماده است. اگر قبلا جفت‌گیری نکرده است، هرگز نباید بعد از 7 ماهگی جفت‌گیری کند.
• از لحاظ ظاهر، جنس نر از جنس ماده بزرگتر است.
رفتار خوکچه هندی:
سرزنده بودن و شخصیت‌های جذاب خوکچه‌هندی‌ها باعث شده که حیوان خانگی محبوب کودکان و به همان اندازه بزرگسالان باشد. خوکچه‌هندی‌ها حیواناتی اجتماعی هستند که از بودن در جمعیت خوکچه‌هندی‌های دیگر مانند انسان‌ها لذت می‌برند آنها پرخاشگر نیستند و به‌ندرت گاز می‌گیرند یا چنگ می‌زنند. ممکن است خوکچه هندی نر و ماده به‌خوبی در گروه یا حرمها (چندین ماده با یک نر زندگی میکنند) در کنار یکدیگر زندگی کنند اما اگر چندین نر با یکدیگر زندگی کنند احتمال دارد با یکدیگر دعوا کنند.
خوکچه هندی‌ها مانند حیوانات خانگی دیگر خودشان را تمیز نمی‌کنند و بسیار اهل سر‌وصدا هستند. صداهای شناخته‌شده‌ی خوکچه‌هندی‌ها پچ‌پچ، سوت زدن، جیک‌جیک، خر‌خر و جیغ است. صاحبان خوکچه‌هندی می‌توانند ثابت کنند هنگامی که به دستگیره در یخچال یا جعبه‌ی خوراکی نزدیک می‌شوند خوکچه‌هندی آنها جیغ می‌کشد.
خوکچه هندی‌ها به‌راحتی با تغییرات درخصوص ظواهر ،مزه و عرضه‌ی غذا و آب‌شان سازگار نمی‌شوند. وقتی حیوان خانگی شما جوان است بهتر است که او را در معرض خوراکی‌ها و سبزیجات متفاوت بگذارید بنابراین آنها به تفاوت‌ها و دگرگونی‌ها عادت میکنند.
خانه خوکچه هندی:
برای آماده‌سازی خانه باید بدانیم که خوکچه هندی‌های سالم و خوشحال مقدار قابل توجهی مدفوع میکنند، ظروف ناپایدار را وارونه میکنند و ممکن است در ظرف غذایشان ادرار و مدفوع کنند. آنها با سرشیشۀ ظرف آب‌شان بازی میکنند.
چون خوکچه هندی‌ها به‌خوبی نمی‌پرند و یا بالا نمی‌روند اگر دیوار قفسشان حداقل ۹ تا ۱۰ اینچ ارتفاع دارد، می‌توانید سقف قفسشان را باز بگذارید. البته اگرشکارچی‌هایی مانند: گربه‌ها یا سگ‌های کنجکاو در خانه دارید، باید سرپوش محکمی به سقف خانه اضافه کنید.
در آزمایشگاه در ایالات متحده حداقل فضای ضروری تقریبا ۱۰۱ اینچ مربع است. در خانه برای خوکچه هندی‌ها به‌عنوان حیوان خانگی این فضا باید دوبرابر شود. یک خوکچه‌هندی بالغ حداقل به ۱۸ اینچ در ۱۸ اینچ فضا برای خانه‌اش نیاز دارد ولی او فضای بیشتر را ترجیح می‌دهد. قفس‌ها می‌توانند از پلاستیک، فلز یا سیم ساخته شوند و تهویه مناسب ضروری است. بنابراین کمتر به قفس‌های بسته علاقه دارند. هنگام استفاده از قفس‌ها، لایه‌ی زیرین دوبار در هفته باید عوض شود تا از سطح بالای آمونیوم جلوگیری شود. سطح بالای آمونیوم می‌تواند منجر به ایجاد استرس و تحریک سوراخ‌های بینی، چشم‌ها و شش‌ها گردد. اگربه این موضوع بی‌توجه باشید، ممکن است شدت پیدا کند و یا حتی کشنده باشد.
کف قفس:
کف قفس باید محکم یا از سیم باشد. احتمال رخ دادن آسیب‌های مربوط به پا شامل استخوان‌های شکسته با کف قفس سیمی بیشتر است. تور‌سیمی ۱۲ تا ۳۸ میلی‌متری، آسیب به پا را کاهش می‌دهد اما ترجیح داده می‌شود کف محکم باشد. خاک بستر کاملاً باید برداشته شود و زود‌به‌زود عوض شود. لایه‌ی کف شامل اجسام کاغذی بازیافت شده مانند: کاغذ خرد شده یا گلوله شده است. همچنین تراشه‌های چوب بدون رایحه نیز قابل قبول می‌باشد. از استفاده از تراشه‌های سرو و تراشه‌های دیگری که روغن دارند بپرهیزید. بستری از چوب ذرت، معمولاً زیست‌گاه باکتری‌ها وقارچ‌ها است و بهتر است استفاده نشود.
جعبه ی مخفی یا اثاث قفس:
خوکچه‌هندی‌ها امنیت می‌خواهند و به مکان‌هایی نیاز دارند تا مخفی شوند و احساس امنیت کنند. یک مقوای وارونه یا جعبه‌ی چوبی با یک در جداشده به‌خوبی عمل می‌کند. اگر جعبه‌ها کثیف یا جویده شدند باید تعویض گردند. اگرچه آنها به‌خوبی بالا نمی‌روند ولی دوست دارند از پله‌ها بالا بروند و به قفسه‌های کم‌ارتفاع برسند. همچنین آنها زیرورو کردن و لانه‌سازی در یونجه یا کاه را دوست دارند.
موقعیت قفس و دمای محیط:
برای موقعیت قرارگیری قفس، اندازه‌ی قفس مهم است خوکچه هندی‌ها در شب فعال‌تر هستند و به مدت زمانی آرام در طول روز برای استراحت نیاز دارند. آنها وقتی در محلی آرام دور از سر و صدا، آشوب و هیجان قرار دارند، راحت‌تر و آرام‌تر به‌نظر می‌آیند. خوکچه هندی‌ها سرما را بهتر از گرما تحمل میکنند و خانه‌شان باید به‌دور از تابش مستقیم آفتاب و در محیطی خنک قرار گیرد. دمای محیطی پیشنهادی ۶۵ تا ۷۵ درجه فارنهایت است. دمای بالا همراه با رطوبت فراوان، ممکن است باعث گرمازدگی آنها شود.
تغذيه خوکچه هندی:
رژیم غذایی پیشنهادی برای خوکچه هندی‌هایی که به‌عنوان حیوان خانگی نگهداری می‌شوند، شامل پلیت‌های تازه (18تا 20 درصد پروتئین خام و 10 تا 16درصد فیبر) می‌باشد و ذخیره‌ی نامحدودی از یونجه علفی با کیفیت بالا است. یونجه‌ی آلفالفا، به‌علت ذخیره‌ی کلسیم و پروتئین بالا پیشنهاد نمی‌شود زیرا ممکن است بعضی خوکچه‌ها را مستعد اسهال، سنگ کلیه یا مثانه یا کثیفی ادرار(شن در مثانه) کنند.
بهتر است در رژیم غذایی خوکچه هندی‌ها، ویتامینC آسکوروبیک اسید اضافه شود. همانند انسان‌ها بدن آنها توانایی ساخت ویتامین را ندارد و باید به رژیم غذایی‌شان ویتامین C اضافه کنید. اگرچه پلیت‌های تجاری خوکچه‌ها مقدار زیادی ویتامین C دارند اما فقط برای ۹۰ روز در ایده آل ترین شرایط ذخیره‌سازی فعال می‌مانند در واقع اثر آن در طی ۵ تا ۶ هفته از زمانی که در بسته‌بندی قرار می‌گیرد از بین می‌رود.
جفت گیری خوکچه هندی:
بهتر است اقدامات مربوط به جفت‌گیری جدی گرفته شود و فقط بر عهده‌ی پرورش‌دهنده‌های خوکچه هندی با تجربه باشد. جفت‌گیری نباید به‌عنوان آموزش یا پروژه‌ی علمی انجام شود و یا برای این‌که کودکان معجزه‌ی تولد را مشاهده کنند. تعداد زیادی از خوکچه‌هندی‌ها بی‌خانمان در جوامع انسانی مانده‌اند.
مهم‌ترین جنبه‌ی جفت‌گیری خوکچه هندی‌ها این است که خوکچۀ ماده باید بین سن ۴ تا ۷ ماهگی جفت‌گیری کند. اگر جفت‌گیری بعد از این زمان انجام شود، مشکلات جدی و کشنده‌ای درهنگام زایمان رخ می‌دهد. استخوان‌های لگن خوکچه‌ی ماده در سنین پایین به یکدیگرجوش می‌خورند که این اتفاق اندازۀ کانال زایمان را کاهش می‌دهد. نوزادان بسیار درشت متولد می‌شوند و نمی‌توانند از کانال خوکچه‌ی مسن عبور کنند و به‌دنیا آوردن نوزاد در این شرایط، بدون عمل سزارین غیرممکن است. اگر آنها زودتر جفت‌گیری کنند، استخوان لگن خوکچه‌ی ماده تحت تاثیر هورمون‌های مشخصی از یکدیگرباز می‌شود و به‌ندرت امکان دارد زایمان سختی داشته باشد.
نوزادان خوکچه هندی‌ها، "pup" نام دارند و از بدو تولد به خوبی رشد می‌یابند.آنها با چشمان باز کاملاً مودار و با توانایی این‌که تا یک ساعت بعد از تولد می‌توانند روی پای خو بایستند، متولد می‌شوند. نوزادان خوکچه هندی از یک ساعت پس از تولد تا سه‌روزگی می‌توانند غذای سفت و یا آب از کاسه بخورند اما بهتر است که اجازه دهیم تا سه هفته شیر مادرشان را بخورند.
بیماری ها و اختلالات شایع:
بیماری ها و اختلالات شایع خوکچه‌ها از جمله: انگل‌های خارجی، شپش‌ها،مایت‌ها، بیماری ذات‌الريه، تنش گرمایی، کمبود ویتامین C، انتروتوکسمی همراه با آنتی‌بیوتیک،التهاب روده‌ای باکتریایی، مالو کلوژن، پودو‌درماتیت، کیست‌های تخمدانی،تکرر ادرار و زایمان سخت می‌باشد.
