سرفه در حیوانات خانگی معمولاً به‌عنوان علامتی از مشکلات تنفسی تشخیص داده می‌شود اما این‌که بخواهید این موضوع را به‌عنوان سرماخوردگی در نظر بگیرید، ممکن است اشتباه باشد. یکی از عواملی که سرفه در حیوانات خانگی می‌تواند به آن اشاره کند، پنومونی یا التهاب ریه است. این التهاب می‌تواند ناشی از عفونت با باکتری‌ها یا ویروس‌ها باشد و در صورت عدم‌تشخیص و درمان به‌موقع ، به مشکلات جدی‌تری منجر شود.
ریه‌های حیوانات خانگی، به‌ویژه سگ و گربه، معمولاً نسبت به ویروس‌های تنفسی حساسیت کمی دارند اما ویروس‌هایی مانند: دیستمپر در توله‌سگ‌ها و ویروس‌های تنفسی بچه‌گربه‌ها، می‌توانند باعث آسیب به مجاری تنفسی شوند و راه را برای عفونت‌های باکتریایی در ریه‌ها باز کنند. علاوه بر این، حیوانات مسن‌تر و یا کودکان ممکن است در مقابل عفونت‌های باکتریایی و ذات‌الریه بیشتر در معرض خطر باشند.
چه زمانی پنومونی در حیوانات خانگی رخ می‌دهد؟
پنومونی آسپیراسیون، واژه‌ای است که به‌نوعی التهاب ریه اشاره دارد که ناشی از استنشاق محتویات معده یا ذرات غذایی توسط سگ یا گربه است و زمانی رخ می‌دهد که حیوانات خانگی مانند: سگ یا گربه، استفراغ می‌کند و محتویات معده‌اش را به ریه‌هایش وارد می‌کند. این محتویات اسیدی می‌باشند و ممکن است باعث سوختگی شیمیایی بافت‌های ریه شوند. این سوختگی می‌تواند به عفونت باکتریایی ثانویه منجر شود. همچنین وجود ذرات غذایی در معده، می‌تواند شدت بیماری را افزایش دهد.
اگر حیوان خانگی دارای بیماری‌های مزمنی باشد، استفراغ بعد از آن‌ها خطر پنومونی آسپیراسیون را افزایش می‌دهد. همچنین، استفراغ بعد از عمل جراحی نیز درصورتی‌که حیوان خانگی به‌درستی تغذیه نشود یا گرسنه باشد، خطر بالایی دارد. پنومونی در حیوانات خانگی می‌تواند به علائمی مانند: سرفه، کاهش اشتها، مشکل در تنفس و حتی تب منجر شود. درصورتی‌که حیوان خانگی دچار پنومونی شود، مواد زائد و مایع در مجاری تنفسی می‌توانند به ریه افزوده شوند و تلاش برای تنفس کردن نیز نمایانگر شدت بیماری خواهد بود.
برای تشخیص و درمان درست پنومونی در حیوانات خانگی، تعیین دقیق علت ابتلا به این بیماری بسیار مهم است. یکی از ابزارهای معمول برای تشخیص پنومونی در حیوانات، انجام رادیوگرافی قفسه سینه است. این تصویربرداری به دکتر دامپزشک کمک می‌کند تا شکل و وضعیت ریه‌ها را مشاهده کرده و نوع بیماری را شناسایی کند. آزمایش‌های خون و آزمایش ادرار نیز برای تشخیص و ارزیابی پنومونی و شدت التهاب و همچنین تشخیص عفونت‌های ثانویه مفید هستند. آزمایش خون می‌تواند نشان‌دهنده نشانگرهای التهابی مانند CRP آمیلوئید A یا تعداد گلبول‌های سفید باشد. همچنین، آزمایش ادرار ممکن است برای تشخیص عفونت‌های ثانویه که ممکن است به ذات‌الریه منجر شده باشند، مفید باشد.
اسکوپ ریه نیز در برخی مواقع می‌تواند لازم باشد تا مایعات از ریه‌ها جمع‌آوری شود و به دامپزشک کمک کند تا آنتی‌بیوتیک‌های مناسب را برای درمان تجویز کند. درمان پنومونی به‌شدت به علت و شدت بیماری بستگی دارد. برای شرایط خفیف‌تر، ممکن است تجویز آنتی‌بیوتیک‌های مناسب و مراقبت‌های خانگی مثل استراحت کافی باشد اما در شرایط شدیدتر، ایجاد اکسیژن و تزریق مایعات IV، تزریق مایعات ویژه برای کمک به تنفس و جلوگیری از کم‌آبی بدن، ممکن است ضروری باشد.
سخن آخر:
توجه به تغییرات در رفتار حیوانات خانگی بسیار حیاتی است. زمانی که مشاهده می‌کنید که حیوان خانگی شما سرفه می‌کند، کم‌اشتهایی دارد، کسل و بی‌حوصله است و یا تغییراتی در الگوی رفتاری نشان می‌دهد، این علائم نباید نادیده گرفته شوند. این موضوع ممکن است نشانه‌های بروز بیماری‌هایی مانند پنومونی در حیوانات خانگی باشد. به‌عنوان مالک حیوان خانگی، نظارت دقیق بر رفتار و سلامت حیوان خانگی شما و مراجعه به دامپزشک در صورت نیاز، می‌تواند به سلامت و راحتی حیوان خانگی شما کمک کند.
